Beleving van landschap en natuur in de polders vlak bij Rotterdam versterken. Na het winnen van de ontwerpprijsvraag die was uitgeschreven door de gemeente, mochten we als architecten zomer 2012 aan de slag, om dit doel gaan waarmaken.
Deze blog is geschreven door Catherine Visser, ontwerpster van het Polderpad.
Wat we hebben geprobeerd te doen is: dóórdringen in het gebied. De schoonheid en de betekenis van dit landschap doorgronden en begrijpen. Want elke sloot, vogel, elk geriefbosje, vervallen hek, schuur en boerenerf heeft ons een verhaal te vertellen. Als de rimpels op een doorleefd gezicht.
In de visie van DaF Architecten zijn deze rimpels aanleiding tot het maken van landschappelijke schoonheid en betekenis, waarmee de stedeling tot rust en tot zichzelf kan komen, na weer een week hectiek in de stad. Onze opdracht is groot en bescheiden tegelijkertijd. Het is niet de bedoeling dat we het landschap herontwerpen. Zover als dat nodig is, doen de landschapsarchitecten van de gemeente Rotterdam dat. Ook het tracé van het Polderpad ligt vast.
Nee, aan ons de vraag om met subtiele ingrepen deze vijf polders, die nu reststukken zijn te midden van de verstedelijking om te vormen tot een geliefd en toegankelijk landschap. Om als het ware de blik van het publiek ten volle te richten op de schoonheid en de waarde van het landschap.
In september 2012 beginnen we met onze eerste concrete actie: we organiseren een polderwandeling van Rotte tot Schie, met in iedere polder andere gastsprekers zoals vogelkenners, historici en boeren. Er lopen veel mensen mee. Bewoners die het gebied goed kennen, maar ook nieuwelingen zoals wij.
We picknicken in de oude melkschuur van boer Jan Vollebregt in de Zuidpolder. Het gebouw staat op instorten; het wordt alleen nog als opslag voor een hooimachine gebruikt.
Als we aan het eind van de wandeling zijn aangekomen op het landgoed de Tempel, hebben we tien sloten met een mobiele brug overgestoken, geklauterd over hekken en zijn we even nat geregend onder een voorbij zwevende wolk. Onze oren zitten vol gakkende ganzen en stemmen. Onder de herfstige kastanjes van landgoed de Tempel staat een tafel met eten en drinken. Het is geweldig hoe enthousiast de wandelaars ondanks de zware route zijn. De terugkerende vraag is: gaan jullie dit elke maand organiseren?
Zo dwars door de polders wandelen hebben we na september 2012 niet meer gedaan. Maar die eerste ontdekkingstocht heeft ons naast 1353 foto’s veel opgeleverd: nieuwe contacten en verhalen en een paar sterke ideeën.
Nu in 2015 kan ik zeggen dat we op toen voor het eerst het landschap aanraakten en door het landschap geraakt werden. De melkschuur, de hekken, de verhogingen in het landschap, het hoge water en de vergezichten werden het materiaal waarmee we aan de slag gingen, Maar ook de verhalen en gevoelens van onszelf, de sprekers en de mede-wandelaars vestigden zich in ons geheugen. Dit is de inspiratie waarmee we nu nog steeds werken.